مفعول

مفعول:

کسی یا چیزی که فعل بر او واقع شده است.

معمولاً  حرف اضافه ((را)) بعد از مفعول می آید و همراه مفعول است.

(را نشانه ی مفعول است.)

مثال: علی باعجله آمد و دوستش را از پله ها انداخت.

برای یافتن مفعول باید ( چه کسی را  یا  چه چیزی را + فعل    کنیم.)

اگر فعل جمع بود  (چه کسانی را  یا  چه چیزهایی را  +  فعل    کنیم.)

چه کسی را از پله ها انداخت؟  دوستش را

پس دوستش (مفعول) است.

بعضی فعل ها به مفعول نیاز ندارند .مانند: دوید  - چسبید - خندید - است - شد - بود - بازی کرد و ...

بعضی از فعل ها به مفعول نیاز دارند . مانند:  پخت - سوخت - دواند - گریاند -انداخت -چسباند - آواره کرد و ....

گاهی  ((را)) در جمله به معنی به می باشد.مثل: طبیب را گفتند.

در اینجا ((را)) به معنی ((به)) است یعنی : به طبیب گفتند.

پس طبیب مفعول نیست.